خطای بزرگ ظریف

جنبشی علیه پدران(پدر مادر ما مقصریم)✍حمید مظاهری راد، نویسنده و رزمنده جانبازمدتها بود که قلم خویش را غلاف کرده و انگیزه ای برای نوشتن نداشتم اما با دیدن اوضاعی که دیگر از مساله و مشکل گذشته و پیچیده تر شده است با توصیه بزرگان چند سطری از فکر کردن هایم با صدای بلند را بر قلم آورده و همچنان پاک نخواهم کرد.بحران های پیش رو چنانچه قبلا هشدار داده بودم دیگر نه سیاسی، اقتصادی که بیشتر اجتماعی خواهد بود. دعواهای سیاسی و جناحی، حذف رقبا، از بین بردن زمینه های گفت و گو و در کل ایجاد دو قطبی های کاذب و بی حاصل همه و همه دست بدست هم دادند تا الگوی زیستی نامناسب و زشتی را به نوجوانان خویش هدیه دهیم. البته این بار علت اعتراضات ریشه تاریخی نداشته و بغض فروخفته ی چند ساله ای است که رفتارمان سبب شده تا گشوده گردد. جوان امروزی از ما بشدت فاصله گرفته و گریزان است چرا که نمی خواهد در دنیای نازیبای مان وارد گردد. دنیایی که در آن زندگی جریان ندارد و بیشتر در فکر نیستی و از بین رفتنِ آرزوهای نسلی است که می خواهد دیگر گونه بیندیشد و زندگی کند.سی سال قبل نوشته بودم که روزی می رسد و نسلی که می آید داستان های ما از همت، باکری، رجایی و ... را افسانه می پندارند و چنین هم شد.در این سالها هیچوقت سخن و عمل مان با هم نخوانده و حتی نتوانسته ایم ادای یک انسان مدعی دینداری و عدالت خواهی را در بیاوریم.نسلی آمده که خسته است، رنجور از دست پدران و مادرانی که رفتارشان با آنچه در کتاب ها در موردشان می خوانند، دارای ابهام است.تجربه زیستی نسل جدید بسیار پرتلاطم، آشوب زده و ناگوار است چرا که برایشان دنیایی زشت ترسیم نموده ایم که با ورودشان به آن جز پریشانی و سردرگمی عایدشان نمی گردد.مسائلی با آموزه هایی برایشان به عا, ...ادامه مطلب